தேவேந்திர சத்யார்த்தி
தேவேந்திர சத்யார்த்தி (Devendra Satyarthi) (28 மே 1908-2003) ஓர் இந்திய நாட்டுப்புறவியலாளர் மற்றும் இந்தி, உருது, பஞ்சாபி இலக்கியத்தின் எழுத்தாளர் ஆவார்.[1][2] பாதௌரில் பிறந்தார் (பர்னாலா) இவர் தனது கல்வியை முடிக்கவில்லை. 1927-ஆம் ஆண்டு முதல் நாட்டுப்புற பாடல்களை சேகரிக்கத் தொடங்கினார். 1935 ஆம் ஆண்டில் தனது முதல் நாட்டுப்புற பாடல் தொகுப்பு கிட்டா என்ற பெயரில் வெளியிடப்பட்டது. இது பலரால் ஒரு தொடக்க நிலைப் படைப்பாக கருதப்படுகிறது.[3][4]
| இயற்பெயர்/ அறியும் பெயர் |
தேவேந்திர சத்யார்த்தி |
|---|---|
| பிறந்ததிகதி | 28 மே 1908 |
| பிறந்தஇடம் | பதாவ்ர், பர்னாலா, பஞ்சாப், இந்தியா |
| இறப்பு | 12 பெப்ரவரி 2003 (அகவை 94) |
| பணி | எழுத்தாளர் |
| குறிப்பிடத்தக்க விருதுகள் | பத்மசிறீ இந்தி சாகித்ய சாதனா சம்மன் |
சத்யார்த்தி உருது, இந்தி மற்றும் பஞ்சாபி மொழிகளில் நாவல்கள், சிறுகதைகள், கவிதைகள், கட்டுரைகள் மற்றும் நாட்டுப்புறக் கவிதைத் தொகுப்புகள் அடங்கிய 50-இற்கும் மேற்பட்ட புத்தகங்களை வெளியிட்டார். ஆனால், இரவீந்திரநாத் தாகூரின் ஆலோசனையின் பேரில், அவர் பெரும்பாலும் பஞ்சாபி மொழியிலேயே எழுதினார்.[5][6] மேரே சாக்ஷத்கார், மிஸ் ஃபோக்லோர், மீட் மை பீப்பிள்-இந்தியன் ஃபோக் பொயட்ரி, பன்ஜாபி லோக-சாஹிதா விகா சைனிகா, லங்கா தேசா ஹை கொலம்பு, பிரம்மபுத்திரா, மற்றும் ராத் கே பஹியே ஆகியவை இவரது குறிப்பிடத்தக்க படைப்புகளில் சில.[7][8][9][10][11][12][13]
நாடோடிப் பயணம்
சத்யார்த்தி நிதி நெருக்கடியில் இருந்தபோதிலும் நாடோடியாகத் திரிவதில் ஆர்வத்தை வளர்த்துக் கொண்டார். தேவிந்தர் சத்யார்த்தியின் முக்கிய பொழுதுபோக்குகள் மதத் தலங்களுக்குச் செல்வது, மத அல்லது சமூகத் தலைவர்களைச் சந்தித்து அவர்களின் கருத்துக்களைக் கேட்பது, கலைக்கூடங்களுக்குச் செல்வது மற்றும் பயணத்தின் போது புதிய நண்பர்களை உருவாக்குவது ஆகியவை ஆகும். சத்யார்த்தி குருதேவ் தாகூரின் ரஜத் - ஜெயந்தியைக் காண்பதற்காகவும் காந்திஜியை சந்திக்கவும் கங்கைக்கு விஜயம் செய்தார். இலாகூரில் நடந்த ஆர்ய சமாஜ் விழாவின் போது குருகுலத்தின் நிறுவனர் சிரதானந்தாவை இவர் சந்தித்தார். சத்யார்த்தி அங்கு ஒரு துறவியைச் சந்தித்தார், அவருடைய செல்வாக்கின் கீழ் அவர் தனது பட்டப்படிப்பை நிரந்தரமாக விட்டுவிட்டார். தாகூரின் குழந்தைப் பருவம், பழக்கவழக்கங்கள் மற்றும் படைப்புகள் போன்றவற்றைச் சித்தரிப்பதில் இவர் பெருமிதம் கொண்டார். ஒருமுறை, சத்யார்த்தி குடும்பத்தினரிடம் அனுமதியும், செலவும் கிடைக்காமல், இரகசியமாக காஷ்மீர் சென்றார். வழியில், அவர் மக்களை மகிழ்வித்து, அவர்களின் வேலைகளைச் செய்து, கட்டணம், உணவு மற்றும் பானங்களுக்கான செலவுகளை அவர் செய்ய வேண்டியிருந்தது.இந்தப் பயணத்தின் போது, தொடருந்தில் முங்கூஸ்கள் பாடும் பாடல்களையும் அவர் எழுதிக் கொண்டிருந்தார், இவர் தொடருந்துகளில் இலவசமாகப் பயணிக்க ஒரு தந்திரத்தை உருவாக்கினார், பின்னர் அவர் எண்ணற்ற முறைகளைப் பயன்படுத்தினார்.
தேவிந்தரின் அலைந்து திரியும் புத்தியைத் திருத்த முடியாமல் களைப்படைந்த அவனது தந்தை அவனை அவனது சகோதரியிடம் அனுப்பினார், ஆனால் எப்படியோ டேவிந்தர் பரோடாவிற்கும் அங்கிருந்து அஜந்தா அல்லோரா குகைகளுக்கும் தப்பிச் சென்றார். பரோடாவில், ரயிலில் ஊனமுற்றோர் பெட்டியில் பயணிக்கும் வித்தையையும் கற்றுக்கொண்டார். அதில் மாட்டிக் கொள்வதைக் கண்டு அவர் பயப்படவில்லை. பயணச்சீட்டு பரிசோதகர் இவரை இறக்கிவிட்டாலும் வேறு ஊருக்கு ரயிலில் ஏறி இருப்பாரை். 1927 ஆம் ஆண்டின் இறுதியில், அவர் வங்காளத்திற்குச் சென்று அங்கு பாடல்களைச் சேகரிக்கத் தொடங்கினார். இங்குதான் அவர் இரவீந்திரநாத் தாகூரை முதன்முறையாகச் சந்தித்தார். அவர் மற்ற மாகாணங்களிலிருந்து நாட்டுப்புறப் பாடல்களைச் சேகரிக்கவும் அவருக்கு அறிமுகப்படுத்தினார்.
இந்தி சாகித்ய சாதனா சம்மன் வென்ற சத்யார்த்திக்கு, 1977 ஆம் ஆண்டில் இந்திய அரசால் நான்காவது மிக உயர்ந்த இந்திய குடிமகன் விருதான பத்மசிறீ வழங்கப்பட்டது.[14][15] இவர் தனது 94வது வயதில் 2003 பிப்ரவரி 12 அன்று வயது முதிர்வின் காரணமாக ஏற்படும் நோய்களால் இறந்தார். இலாகூரில் இருந்து வெளியிடப்பட்ட மாத இதழான பஞ்சம், ஏப்ரல் 2003 இல் அவரைப் பற்றி 300 பக்க சிறப்பு வெளியீட்டை வெளியிட்டது, மேலும் அவரது வாழ்க்கை நிர்மல் அர்பன் எழுதிய சத்யார்த்தி-இக் தாந்த்-கதா என்ற சுயசரிதையில் ஆவணப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.[4]
மேற்கோள்கள்
- ↑ "Satyarthi, Devendra". Worldcat. 2015. http://www.worldcat.org/identities/lccn-n82043495/.
- ↑ "Open Library profile". Open Library. 2015. https://openlibrary.org/authors/OL2842A/Devendra_Satyarthi.
- ↑ "ਰਾਮਾ ਨਹੀਂ ਮੁੱਕਦੀ ਫੁਲਕਾਰੀ: ਦਵਿੰਦਰ ਸਤਿਆਰਥੀ" இம் மூலத்தில் இருந்து 13 April 2012 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20120413213654/http://www.hunpanjabi.net/article/article.aspx?nc=29.
- ↑ 4.0 4.1 "Footloose darwesh Satyarthi is dead". Apna. 2015. http://www.apnaorg.com/articles/sathyarthi/.
- ↑ Encyclopaedia of Indian Literature: A-Devo. Sahitya Akademi. 1987. https://books.google.com/books?id=ObFCT5_taSgC&dq=Devendra+Satyarthi+biography&pg=PA167. பார்த்த நாள்: 27 June 2015.
- ↑ Selected Punjabi Short Stories. Diamond Pocket Books. 2004. https://books.google.com/books?id=YBiiMdQu3j0C&dq=Devendra+Satyarthi&pg=PA8. பார்த்த நாள்: 27 June 2015.
- ↑ Mere Saakshatkaar. Kitabghar Prakashan. https://books.google.com/books?id=Pio-BZrtK7EC&dq=Devendra+Satyarthi&pg=PA90.
- ↑ Miss Folklore. Pustakayan. http://www.bookdepository.com/Miss-Folklore-Devendra-Satyarthi/9788185134703.
- ↑ Meet My People - Indian Folk Poetry. Navyug Publishers. http://jsks.biz/meet-my-people-devendra-satyarthi.
- ↑ Pañjābī loka-sāhita wica sainika. Punjab University Publication Bureau. https://books.google.com/books?id=RveBAAAAMAAJ.
- ↑ Lanka Desa hai Kolambu. Navyug Publishers.
- ↑ Brahmaputra. Asia Publications. https://books.google.com/books?id=MgRAAAAAIAAJ.
- ↑ Rath ke Pahiye. Praveena Publications.
- ↑ "Signposts". India Today. 1 October 2001. http://indiatoday.intoday.in/story/devendra-satyarthi-awarded-hindi-sahitya-sadhna-samman-for-contribution-to-hindi-literature/1/231319.html.
- ↑ "Padma Shri". Padma Shri. 2015 இம் மூலத்தில் இருந்து 15 October 2015 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20151015193758/http://mha.nic.in/sites/upload_files/mha/files/LST-PDAWD-2013.pdf.