பாண்டிய நாட்டின் மீது மாலிக் கபூரின் படையெடுப்பு: திருத்தங்களுக்கு இடையிலான வேறுபாடு

</mapframe>

அடுத்து, மாலிக் கஃபூர், வீர பாண்டியானின் தலைமையகத்திற்கு அணிவகுத்தார். இந்த தலைமையகமானது அமீர் குஸ்ராவால் "பேர்துல்" என்று அழைக்கப்பட்டது. இது குர்திஷ் எழுத்தாளர் அபுல்-ஃபிதாவின் புத்தகமான தக்வாம் அல்-புல்டினில் (1321) குறிப்பிடப்படும் ம'பார் நாட்டின் (பாண்டிய பிரதேசம்) தலைநகராக குறிப்பிடப்படும் "பர்தாவல்" என்பதை ஒத்து உள்ளது. பிரித்தானிய அறிஞர் ஏ. பர்னெல் பர்துலை [[விருத்தாச்சலம்]] என்று அடையாளம் காட்டினார். {{Sfn|Kishori Saran Lal|1950|p=208}} "பிர்-தோல்" (அல்லது "விர-சோழன்") என்று பெயரை மொழிபெயர்க்கும் முகமது ஹபீப் மற்றும் பனார்சி பிரசாத் சக்ஸேனா ஆகியோரின் கூற்றுப்படி, இந்த சொல் வீர பாண்டியனின் தலைநகரைக் குறிக்க குஸ்ராவ் கண்டுபிடித்த பேச்சின் உருவமாக இருக்கலாம். {{Sfn|Banarsi Prasad Saksena|1992|p=415}} இது "பிர்" (வீர) மற்றும் "தோல்" (டிரம்) ஆகிய சொற்களிலிருந்து பெறப்படலாம், இதனால் இது "வீர பாண்டியானின் டிரம் (தலைநகரம்)" க்கு சமம். {{Sfn|Banarsi Prasad Saksena|1992|p=414}}   மாலிக் கஃபூர் நகருக்குள் நுழைந்ததை விவரிக்கும் போது, குசுராவ் "பிர் (வீர) தப்பி ஓடிவிட்டார், மற்றும் தோல் (டிரம்) காலியாக இருந்தது" என்று கூறுகிறார். {{Sfn|Banarsi Prasad Saksena|1992|p=415}}

முசுலீம் வீரர்களின் உதவியுடன், தில்லி இராணுவமானது தப்பிச் சென்ற வீர பாண்டியனை பின் தொடர முயன்றது, ஆனால் அதிக மழை பெய்ததால் அவர்கள் பின்வாங்க வேண்டியிருந்தது. {{Sfn|Kishori Saran Lal|1950|p=209}} குஸ்ராவின் கூற்றுப்படி, கிராமப்புறங்கள் வெள்ளத்தில் மிகவும் மூழ்கியிருந்தன, "கிணற்றையும் சாலையையும் வேறுபடுத்தி பார்க்க இயலாதவாறு" வெள்ளம் சூழ்ந்திருந்தது. தில்லி இராணுவத்தின் பெரும்பகுதி பர்தூலில் முகாமிட்டது, அதே நேரத்தில் ஒரு படையணி வீர பாண்டியனைத் தேடிச் சென்றது. நள்ளிரவில், வீர பாண்டியன் கண்ணனூரில் இருப்பதாக செய்தி வந்து சேர்ந்தது. {{Sfn|Banarsi Prasad Saksena|1992|p=415}}

தில்லி இராணுவம் கன மழையில் [[தெற்கு கண்ணனூர்|கண்ணனூரை]] நோக்கி அணிவகுத்துச் சென்றது, ஆனால் இந்த நேரத்தில், வீர பாண்டியன் தனது சில ஆதரவாளர்களுடன் ஒரு காட்டுக்கு தப்பிச் சென்றார். மழை நின்றபோது, முத்துக்கள் மற்றும் விலைமதிப்பற்ற கற்கள் போன்றவை ஏற்றப்பட்ட 108 யானைகளை படையெடுப்பாளர்கள் கைப்பற்றினர். {{Sfn|Banarsi Prasad Saksena|1992}} கண்ணண்ணூரில் வசிப்பவர்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டனர். {{Sfn|Kishori Saran Lal|1950}}

தில்லி தளபதிகள் வீர பாண்டியனைக் கண்டுபிடிக்க விரும்பினர், மேலும் அவரை தில்லி சுல்தானகத்தின் மேலாட்சியை ஏற்று கப்பம் செலுத்தும் அரசாக  மாறும்படி கட்டாயப்படுத்த விரும்பினர். வீர பாண்டியன் தனது மூதாதையர்களின் ஜல-கோட்டைக்கு  ( [[தீவுக்கோட்டை|திவுகோட்டையுடன்]] அடையாளம் காணப்பட்ட "நீர் கோட்டை") தப்பிச் சென்றதாக அவர்கள் சந்தேகித்தனர். அவர்கள் ஜல-கோட்டையை நோக்கி அணிவகுக்கத் தொடங்கினர், ஆனால் அந்த இடத்திலிருந்து வரும் மக்கள் அவர் அங்கு இல்லை என்று அவர்களுக்குத் தெரிவித்தனர். இறுதியில், தில்லி தளபதிகள் வீர பாண்டியனைக் கண்டுபிடிப்பதில் நம்பிக்கையற்று அது கடினமான பணி என்று முடிவு செய்து, கண்ணனூருக்குத் திரும்ப முடிவு செய்தனர். {{Sfn|Banarsi Prasad Saksena|1992|p=416}}

குஸ்ராவின் கூற்றுப்படி, மறுநாள் காலையில், பர்மத்புரி நகரத்தில் ஒரு தங்கக் கோயில் இருப்பதை தில்லி இராணுவம் அறிந்திருந்தது, அதைச் சுற்றி பல அரச யானைகள் சுற்றித் திரிகின்றன என்றும் அறிந்தது. [[சா. கிருஷ்ணசுவாமி ஐயங்கார்]] பர்மத்புரியை "பிரம்மபுரி" ( [[சிதம்பரம் (நகரம்)|சிதம்பரம்]] ) என்று அடையாளம் காணுகின்றார், அந்த [[சிதம்பரம் நடராசர் கோயில்|நடராசர் கோயிலில்]] கூரையானது தங்கத்தால் வேயப்பட்டு இருந்தது. {{Sfn|Banarsi Prasad Saksena|1992|p=416}}

தில்லி இராணுவம் நள்ளிரவில் பர்மத்புரியை அடைந்தது, மறுநாள் காலையில் 250 யானைகளை கைப்பற்றியது. படையெடுப்பாளர்கள் பின்னர் தங்கக் கோயிலைக் கொள்ளையடித்தனர், அதன் கூரை மற்றும் சுவர்கள் மாணிக்கங்கள் மற்றும் வைரங்களால் பதிக்கப்பட்டிருந்தன. {{Sfn|Banarsi Prasad Saksena|1992|p=416}} அவர்கள் அனைவரும்  [[சிவன்|சிவ]] [[இலிங்கம்|லிங்கங்களை]] (குஸ்ராவ் மூலம் "லிங்-இ-மஹாதியோ" என்று அழைக்கிறார்) அழித்து மற்றும் [[நாராயணன் என்ற சொற்பொருள்|நாராயண]] (விஷ்ணு) சிலையை வீழ்த்தினர். {{Sfn|Richard H. Davis|1999|p=113}} ஒரு காலத்தில் கஸ்தூரி வாசனை இருந்த தரையில் இப்போது துர்நாற்றம் வீசுகிறது என்று குஸ்ராவ் குறிப்பிடுகிறார். {{Sfn|Banarsi Prasad Saksena|1992|p=416}}

பர்மபுரியிலிருந்து, தில்லி இராணுவம் 1311 ஏப்ரல் 3 ஆம் தேதி பர்துலில் உள்ள தனது முகாமுக்கு திரும்பிச் சென்றது. {{Sfn|Banarsi Prasad Saksena|1992|p=416}} அங்கு, படையெடுப்பாளர்கள் வீர பாண்டியனின் கோவிலை அழித்தனர். பின்னர் தில்லி படைகள் 1311 ஏப்ரல் 7 அன்று கனும் (கடம்பவனத்துடன் அடையாளம் காணப்படுகிறது) வந்தன. 5 நாட்களுக்குப் பிறகு, அவர்கள் சுந்தர பாண்டியனின் தலைநகரான [[மதுரை|மதுரையை]] (குஸ்ராவால் "மதுரா" என்று அழைக்கப்பட்டது) அடைந்தனர். {{Sfn|Banarsi Prasad Saksena|1992|p=417}}

இந்த நேரத்தில், சுந்தர பாண்டியன் ஏற்கனவே தனது ராணிகளுடன் நகரத்தை விட்டு வெளியேறிவிட்டார். தில்லி இராணுவம் முதலில் "ஜக்னர்" கோயிலுக்கு  யானைகளையும் புதையல்களையும் கண்டுபிடிக்கும் நோக்கத்துடன் சென்றது. (எச். எம். எலியட் "ஜக்னரை" "ஜகந்நாதர்" என்று மொழிபெயர்த்தார், ஆனால் வரலாற்றாசிரியர்  [[சா. கிருஷ்ணசுவாமி ஐயங்கார்]] "ஜக்னரை" "சொக்கநாதர்" என்று அடையாளப்படுத்துகிறார், இது மதுரையின் காவல் தெய்வமான [[சிவன்|சிவனி]]ன் ஒரு அம்சமாகும்.)   கோயிலில் 2-3 யானைகள் மட்டுமே எஞ்சியிருப்பதைக் கண்டு மாலிக் கஃபூர் ஏமாற்றமடைந்தார். இதனால் அவர் மிகவும் கோபமடைந்து,  கோவிலுக்கு தீ வைத்தார். {{Sfn|Banarsi Prasad Saksena|1992|p=417}} {{Sfn|Kishori Saran Lal|1950}}

16 -17 ஆம் நூற்றாண்டின் வரலாற்றாசிரியரான ஃபிரிஷ்டாவின் கூற்றுப்படி, மாலிக் கஃபூர் மஸ்ஜித்-இ-அலாய் ("அலாவுதீனின் மசூதி") என்ற மசூதியைக் கட்டினார், இது ஃபிரிஷ்டாவின் காலத்திலும்  "சிட் பேண்ட் ரமிசார்" என்ற இடத்தில் காணக்கூடியதாக இருந்தது. இந்த இடம் " [[ஆதாமின் பாலம்|சேதுபந்த]] [[இராமேசுவரம்]] " என்று அடையாளம் காணப்பட்டுள்ளது. இது மாலிக் கபூர் ராமேஸ்வரத்தின்மீது தாக்குதல் நடத்தியதற்கான ஊகத்தை அளிப்பதாக உள்ளது. இருப்பினும், இந்த அடையாளம் சந்தேகத்திற்குரியது, ஏனெனில் ஃபிரிஷ்டா இந்த மசூதியை "கார்னாடக" நாட்டில் "துர் சமந்தர்" துறைமுகத்தில் "உம்மம் கடல்" கரையில் இருந்ததாக குறிப்பிடுவார், மேலும் காஃபர் உள்ளூர் ஆட்சியாளர் பிகாலை அடிபணியச் செய்த பின்னர் இது கட்டப்பட்டதாகக் கூறுகிறது. "உம்மம் கடல்" ( [[ஓமான்]] கடல்) என்பது [[அரபிக்கடல்|அரேபிக் கடலைக்]] குறிக்கிறது, எனவே, மசூதி இந்த கடலில் ஒரு துறைமுகத்தில், [[போசளப் பேரரசு|போசள]] இராச்சியத்தில் அமைந்திருக்க வேண்டும், அதன் தலைநகரம் [[ஹளேபீடு|துவாரசமுத்ரா]] ("துர் சமந்தர்") - இது தற்கால [[கருநாடகம்]] ஆகும். எனவே, "சிட் பேண்ட் ரமிசார்" ராமேஸ்வரத்தை குறிக்கவில்லை. {{Sfn|Mohammad Habib|1981|p=416}}