தமிழ் நாடகக் குழுக்கள்

இயலும், இசையும் கலந்து கதையைத் தழுவி நடித்துக் காட்டப்படுவது நாடகம். சங்க காலத்தில், தெருக்கூத்துகளாக நாடகங்கள் நிகழ்த்தப்பட்டன. குன்றக் கூத்து, குறவைக் கூத்து, துணங்கைக் கூத்து போன்ற கூத்து வகைகள் நடிக்கப்பட்டன.

நாடகத்தின் தொன்மை

தொல்காப்பியம் "நாடக வழக்கினும்" என்று நாடகத்தைப் பற்றிக் குறிப்பிடுகிறது. சிலப்பதிகாரம் நாடகக் கூறுகளுடன் நாடகக் காப்பியமாகவே திகழ்கிறது. அக்காலத்தில் வேத்தியல், பொதுவியல் என நாடகங்கள் இருவகைப்பட்டன. வேத்தியல் என்பது வேந்தனுக்காக நடித்துக்காட்டப்படுவது. பொதுவியல் என்பது மக்களுக்காக நடித்துக்காட்டப்படுவது.

பல்லவர்கள் ஆட்சிக் காலத்தில், மகேந்திர வர்ம பல்லவனின் 'மத்தவிலாச பிரகசனம்’ என்னும் நாடகநூல் மக்களிடையே புகழ்பெற்றிருந்தது. சோழர்கள் காலத்தில், ராஜராஜசோழனின் வெற்றியைப் போற்றும் வண்ணம் 'ராஜராஜ விஜயம்’ என்ற நாடகம் நிகழ்த்தப்பட்டிருக்கிறது.

நாடகத்தின் எழுச்சி

தமிழ் மண்ணின் மீது நிகழ்த்தப்பட்ட பல்வேறு படையெடுப்புகளால் நாடகத்திற்கான வரவேற்பு குறைந்திருந்தது. பின் பதினேழாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் நாடகம் மீண்டும் வளரத் தொடங்கியது. குற்றாலக் குறவஞ்சி, முக்கூடற்பள்ளு, ராமநாடகக் கீர்த்தனை, நந்தனார் சரித்திரக் கீர்த்தனை போன்ற நாடகப் பனுவல்கள் மக்களால் வரவேற்கப்பட்டன.

டம்பாச்சாரி விலாசம்

மேடை நாடக முயற்சிகள்

அச்சிலிருந்து மேடைக்குச் சென்ற முதல் நாடகமாக 'டம்பாச்சாரி விலாசம்’ கருதப்படுகிறது. இதனை எழுதியவர் காசி விஸ்வநாத முதலியார். இந்த நாடகம் தான் முதன்முதலில் மேடையில் நடிக்கப்பட்ட சமூகநாடகமாகும். தொடர்ந்து விலாசம் என்று முடியும் தலைப்புகளில் பல நாடகங்கள் இயற்றப்பட்டன. 'பிரதாப சந்திர விலாசம்', 'ஊதாரிப்பிள்ளை விலாசம்' . ஸ்ரீ பிரகலாதன விலாசம் ஆகியன குறிப்பிடத்தக்கன. 'பிரதாப சந்திர விலாசம்' என்ற நாடகத்தை எழுதி பி.வி. இராமசாமி ராஜு என்பவர் அரங்கேற்றினார். தீய நட்பு, குடிப்பழக்கம் முதலானவற்றின் தீமையை உணர்த்துவதாக இந்த நாடகம் அமைந்திருந்தது. ஊதாரிப்பிள்ளை விலாசத்தை மரியதாஸ் எழுதியிருந்தார். செல்வந்தன் ஒருவன், பெண் மோகத்தால் தாசியிடம் பொருள் இழந்து பின் இயேசுவின் அருளால் திருந்தி வாழ்வதான கதை அமைப்புக் கொண்டது இந்நாடகம். 'ஸ்ரீ பிரகலாதன விலாசம்' என்பது பிரகலாதன் கதையைக் கூறும் புராண நாடகமாகும். இதனை புதுவை அரங்கநாதக் கவிராயர் இயற்றியிருந்தார்.

சைதாபுரம் காசி விஸ்வநாத முதலியார், தாசில்தார் நாடகம் (1868), பிரம்ம சமாஜ நாடகம் (1877) போன்ற நாடகங்களையும் எழுதியுள்ளார். 'தாசில்தார் நாடகம்’ தாசில்தார், கணக்குப் பிள்ளை, மணியக்காரர் முதலானோரின் ஊழல்களை வெளிப்படுத்தியது. ராஜாராம் மோகன்ராயின் பிரம்ம ஞான சபையில் ஈடுபாடு கொண்டிருந்த காசி விசுவநாத முதலியார், 'பிரம்ம சமாஜ நாடகம்’ என்ற நாடகத்தை எழுதினார். உருவ வழிபாடு மறுப்பு, விதவை மறுமணம், பலகடவுள் மறுப்பு போன்றவற்றை அதில் அவர் வலியுறுத்தியிருந்தார்.

1870-களில், தமிழகத்தின் பல நாடகங்களை பார்சி நாடகக் குழுவினர் அரங்கேற்றினர். அதனை அடியொற்றி தமிழ் நாடகக் கூறு முறைகளிலும் பல்வேறு மாற்றங்கள் ஏற்பட்டன. புராண நாடகங்கள், வரலாற்று நாடகங்கள், நகைச்சுவை நாடகங்கள், மொழிபெயர்ப்பு நாடகங்கள், தழுவல் நாடகங்கள், இலக்கிய நாடகங்கள், துப்பறியும் நாடகங்கள் எனப் பல வகைகளில் அவை வளர்ந்தன. பல்வேறு நாடகக் குழுக்கள் தோன்றி நாடகங்களை வளர்த்தன.