காதலர் ஒப்புமை
காதலர் எந்தெந்த வகையில் ஒத்திருக்கவேண்டும் எனத் தொல்காப்பியம் குறிப்பிடுகிறது. [1]
- பிறப்பு
- குடிமை (குடி இயல்பு)
- ஆண்மை, பெண்மைத் தன்மைகள்
- ஆண்டு
- உருவப் பொலிவு
- ஒத்த காம எழுச்சி
- நிறை (நிறை எனப்படுவது மறை பிறர் அறயாமை)[2]
- அருள் என்னும் கொடைத்தன்மை
- உணர்வு ஒத்திருத்தல்
- திரு என்னும் செல்வ-நிலை
ஆகியவற்றில் காதலனும் காதலியும் ஒத்திருக்க வேண்டும்
இவற்றில் ஆண்மகன் சற்று உயர்ந்த நிலையினன் ஆகவும் இருக்கலாம். [3]
காதலரிடையை எந்த எந்த பண்புகள் இருக்கக்கூடாது என்பதையும் தொல்காப்பியர் குறிப்பிடுகிறார். [4]
- நிம்பிரி (அழுக்காறு, ஔவியம்)
- கொடுமை (அறன் அழியக் கொடுமை செய்ய எண்ணுதல்)
- வியப்பு (தம்மைப் பெரிதாக நினைத்தல்)
- புறமொழி (புறங்கூறுதல்)
- வன்சொல் (கடுமையாகத் திட்டுதல்)
- பொச்சாப்பு (தன்னை மறந்து செயல்படுதல்)
- மடிமை (முயற்சி இல்லாமை)
- குடிமை இன்புறல் (தன் குடிப் பெருமையை நினைத்து இன்புறுதல்)
- ஏழைமை (பேதைமை, உண்மையை அறிய மறுத்தல்)
- மறப்பு (கற்றதையும், கேட்டதையும் மறத்தல்)
- (போலி) ஒப்புமை (அவனைப் பான்றவன் இவன், அவளைப் போன்றவள் இவள் என ஒப்பிட்டுப் பார்த்தல்)
ஆகியவை இருக்கக்கூடாது.